Για τα γεγονότα στο Παρίσι
DECEMBER 1 2015 | ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΡΟΥΠΗΣ
Βλέποντας την αντίδραση των αρχών και την αποτελεσματικότητα των δυνάμεων ασφαλείας στο Παρίσι, δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να αναρωτηθώ για τα εγχώρια έχοντας βιώσει συμπτωματικά δυο περιστατικά εκείνο το διήμερο: στο πρώτο μοτοσυκλετιστής (όχι ΔΙΑΣ) επιχειρεί παράνομη κάθετη διέλευση της Πατησίων. Ανυποψίαστος οδηγός αργεί να αντιληφθεί το τι συμβαίνει κ σταματά με καθυστέρηση. Ο αστυνομικός αρχίζει ένα χυδαίο τσαμπουκά υποκόσμου διακόπτοντας την κυκλοφορία μέχρι να ξεθυμάνει η ξέχυλη τεστοστερόνη του. Δεύτερο: μεγάλο βαν την αστυνομίας χωρίς σηρήνα, ανεβαίνει την Αθηνών-Λαμίας κολλώντας σε προφυλακτήρες με τους προβολείς αναμένους και κάνοντας ζικ ζακ στις λωρίδες. Οδηγός κ συνοδηγός, τα μπρατσάκια στα παράθυρα και το τσιγαράκι στο στόμα.
Θα μου πείτε: μα τι σχέση έχει; Η παιδεία και το ήθος δεν σχέση; Η εκπαίδευση δεν εχει σχέση;
Και κάτι ακόμα για το ήθος: το βράδυ του θανάτου στο Παρίσι, δημιουργήθηκε το αυθόρμητο κίνημα #porteouverte και ταυτόχρονα τα ταξί συμμετείχαν δωρεάν στην ασφαλή μετακίνηση πολιτών.
Το 1974 στην επιστράτευση οι συνέλληνες καφετζήδες κ ταβερνιάρηδες σε διάφορες περιοχές της χώρας, χρέωναν το ποτήρι νερό στους αιφνιδιασμένους πατεράδες μας που είχαν βρεθεί από τα σπίτια τους σε προετοιμασία πολέμου. Αυτά.