Hey please wait Still loading

Image

Wag the Dog

JULY 18 2016 | ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΡΟΥΠΗΣ

Από την Παρασκευή το απόγευμα τριγυρνά στο μυαλό μου αυτή η μαύρη κωμωδία του Μπάρυ Λέβινσον, γυρισμένη το 1997, με τους Ντάστιν Χόφμαν και Ρόμπερτ ΝτεΝίρο. Εξαιρετική ταινία – σχόλιο για την διεθνή γεωστρατηγική που αθορύβως έχει χαθεί ακόμα και ως βιντεοταινία…


Έτσι εύκολα αντιγράφεται αφού λίγοι τη θυμούνται. Το κακό είναι ότι δεν έχουν τα προσόντα του Λέβινσον. Και βέβαια αναφέρομαι στον Νταγίπ Ερντογάν, αυτόν τον άριστο σκακιστή αλλά κάκιστο σκηνοθέτη.

Αυτό που ζήσαμε ήταν μια μεγάλη παραγωγή αλλά ταυτόχρονα μια κακοστημένη φάρσα. Σίγουρα δεν ήταν ένα πραγματικό πραξικόπημα του τουρκικού στρατού. Εξαπατημένοι χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί, ουσιαστικά κομπάρσοι σε ταινία για ένα ρόλο: του εκλεγμένου μεν, δικτάτορα δε, ισλαμιστή Ερντογάν και των μυστικών του υπηρεσιών. Ο στόχος απλός και πολυπροβεβλημένος: λαϊκός ήρωας και υπερασπιστής της δημοκρατίας.

Κανένας πολιτικός ή επίσημος δεν παραδόθηκε πουθενά, δεν κόπηκε το ίντερνετ, δεν απαγορεύτηκε το Facebook και το Τwitter (παρά το γεγονός ότι αυτά είναι ρουτίνα για τον Ερντογάν ακόμη και για το πιο λάιτ περιστατικό) μόνο μια φθηνή στρατιωτική επίδειξη. Ενώ εκείνος καλεί τον κόσμο μέσω Face Time να βγει στους δρόμους. Και οι πολιτικοί ισλαμιστές που τον υποστηρίζουν εναντιώνονται στο πραξικόπημα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας, οι πολίτες δεν σέβονται και δεν φοβούνται τον στρατό. Την υπέρτατη αξία του τουρκικού έθνους. Και κάνει ένα ακόμη ιστορικό βήμα, ο ένας, η μόνη αρχή, ο νομοθέτης, ο δικαστής, ο…προφήτης – σουλτάνος: ξεφτιλίζει τον τουρκικό στρατό, οδηγώντας σε μάχες μεταξύ στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και πολιτών που λιντσάρουν στρατιωτικούς. Ταυτόχρονα, καλείται ο κόσμος για προσευχή από τα τζαμιά ενώ δεν είναι ώρα για προσευχή.

Μια κακοστημένη φάρσα και είναι έτοιμος να πάρει την υποστήριξη που χρειάζεται και να κάμψει και ψυχολογικά και εκείνους που δεν μπορούσε να τους κερδίσει και έτσι να γίνει ο απόλυτος άρχοντας ενός ψευδούς προεδρικού συστήματος που προσπαθεί τόσο πολύ να επιβάλλει. Ένα πραξικόπημα λοιπόν, κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τις απαράδεκτες αντιδημοκρατικές του ενέργειες, που τον αναγορεύει σε υπερασπιστή της δημοκρατίας.

Με αυτόν το μανδύα και το λαό σε κατάσταση σοκ και σε καθοδηγούμενη υστερία που τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες την έχουμε γνωρίσει για τα καλά, προβαίνει σε μαζικές εκκαθαρίσεις του στρατού, του δικαστικού σώματος και ότι δεν τον εξυπηρετεί στους δημοκρατικούς θεσμούς.

Είναι σαφές ότι πλέον είναι πολύ πιθανό να δούμε μια περισσότερο απολυταρχική, ισλαμιστική Τουρκία και ένα διαιρεμένο έθνος. Μια αλλαγή των θεσμών και επικράτηση του λαϊκισμού και του ισλαμισμού. Το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, που εν τω μεταξύ παρακολουθεί άλαλη και αμέτοχη το δράμα, θα μπει δυναμικά στο κάδρο του προβλήματος διογκώνοντας το ισλαμικό τόξο και δημιουργώντας νέα δεδομένα σε μια περιοχή που γεννά θάνατο για τον πλανήτη.

Όπως οι αναλυτές προέβλεπαν όλο αυτό το διάστημα, λογικά, ο Σουλτάνος θα πάει σε πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο, όπου θα επικρατήσει θριαμβευτικά και θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια ακόμη δεκαετία “εκλεγμένης δικτατορίας”.

Μια δεκαετία σκότους (οι αποκεφαλισμοί και τα λιντσαρίσματα είναι σαν trailer από ταινία προσεχώς) υπό την ηγεσία των ισλαμιστών.

Το «πραξικόπημα» απέτυχε, αλλά η δημοκρατία πέθανε. Τώρα αρχίζουν τα χειρότερα και δυστυχώς είμαστε πολύ κοντά και θα τα ζήσουμε στην πρώτη σειρά των καθισμάτων.

Wag the dog ala turca.

Πηγή: Emea.gr